Nederlandse vertalingen van één audio-opname en van enkele artikelen op de Engelse pagina, bedoeld om Christenen vanuit diverse culturen te helpen tot gezonde relaties te komen met elkaar en in hun getuigen tegenover mensen uit andere culturen buiten de kerk. Meer artikelen en video-lezingen van J.K. Mellis (in het Engels) zijn beschikbaar als je je aanmeldt als lid van de Meditaties over de Vader. Door te klikken op deze ‘aanmeld’ link kun je ook de titels bekijken van de beschikbare extra video-lezingen en artikelen.

Een artikel geschreven in antwoord op de toenemende wereldwijde roep (n.a.v. de dood in 2020 van George Floyd in de VS door het handelen van verschillende politieagenten) aan Europese en Amerikaanse samenlevingen om af te rekenen met systemisch racisme. Dit is een oproep aan Christenen om systemische partijdigheid en racisme te herkennen en daarmee af te rekenen te beginnen in onze kerken en Christelijke organisaties, gebaseerd op het getuigenis van het Nieuwe Testament. 

Dit artikel onderzoekt de relaties tussen immigranten- en inheemse Nederlandse kerken in Amsterdam, met gebruik van Putnams theorieën over hoe etnische diversiteit de twee soorten relaties beïnvloedt waaruit sociaal kapitaal is opgebouwd: ‘verbindende’ en ‘overbruggende relaties. Het artikel sluit af met een aantal opmerkingen uit de Christelijke Geschriften. Zijn er Bijbelse bronnen waaruit alle Christenen kunnen putten die iets zeggen over het voornemen van onze Vader met etnische diversiteit in stedelijke gemeenschappen zoals Amsterdam, en die op een bruikbare manier wisselwerken met Putnams ideeën over verbindende en overbruggende relaties die bijdragen aan sociaal kapitaal?

De Bijbelse bronnen in dit artikel zijn verder uitgewerkt in twee Engelse videolezingen gegeven aan het Tyndale Theological Seminary: 'A Theology of Cultural Diversity' (2015) and 'Social Power and the Multi-Ethnic Family Kingdom: Implications for Global Christianity Today' (2017). Deze zijn beschikbaar voor wie zich aanmeldt als lid van Meditaties over de Vader.

Aantekeningen in het Nederlands en afbeeldingen van de power point voor de workshop (opgenomen in het Engels) die door Jim Mellis gegeven werd op de WEC open dag in Capelle aan den IJssel (5 oktober 2019).

‘Ondanks de neergang van het oude religieuze establishment lijkt de eeuwenlange golf van secularisatie zijn hoogtepunt bereikt te hebben en is deze misschien zelfs begonnen af ​​te nemen. Het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) constateert dat het aantal zelfbenoemde Christenen al in het begin van de jaren negentig is gestopt met afnemen. Onder de jongeren onder de 20 is het aantal de afgelopen jaren toegenomen... Wat is er dan aan de hand met religie in Nederland?’

‘De reden dat de Christelijke bevolking in Nederland is gestopt met krimpen en waarschijnlijk aan verdere achteruitgang zal ontkomen, is een fenomeen dat tot nu toe grotendeels over het hoofd werd gezien door commentatoren over de Nederlandse politiek en samenleving: Christelijke immigratie. Analisten richten zich meestal op de één miljoen Moslimimmigranten en hun nakomelingen die sinds het begin van de jaren vijftig van Nederland hun thuis hebben gemaakt. Maar in het afgelopen decennium is de immigratie van Moslims ingehaald door een grotere stroom immigranten, namelijk Christenen uit Afrika, Azië, Amerika en Europa. Volgens een schatting van het SCP komt het aantal Christelijke immigranten in Nederland op ongeveer 700.000,- en dit aantal stijgt snel. Recente immigratierapporten suggereren dat voor elke nieuwe Moslim die naar Nederland verhuist, er ten minste twee nieuwe Christelijke immigranten zijn.’

In hoofdstuk 6 van mijn masterscriptie (‘The Mediation of Ethnic Identity between Ghanaian Evangelical and Pentecostal Churches in the Netherlands’, 2005) beschrijf ik hoe mijn eigen toewijding aan de heerschappij van Jezus in mijn leven – gebaseerd op de Bijbel als Gods openbaring, de leiding van de Heilige Geest, en het getuigenis van mijn mentors in het geloof – mijn eigen gevoel van etnische identiteit door de jaren heen heeft gevormd, vooral tijdens de eerste drie decennia van mijn leven als in Nederland woonachtige missionaire migrant. Evenals in het hoofdgedeelte van mijn proefschrift kijk ik hoe deze migrant zijn gevoel van etnische identiteit heeft gereconstrueerd  in drie verschillende contexten: wanneer ik in Nederland woon, wanneer ik op verlof ben in de Verenigde Staten, en wanneer ik mij beweeg binnen de internationale kringen van de Kerk en mijn eigen zendingsorganisatie (JmeO) wereldwijd.

In zijn boek (blz.17-18) schrijft Eric Law het volgende over zijn eigen ervaring met maatschappelijke macht: “Als iemand die in Hongkong opgegroeid en op zijn veertiende naar de Verenigde Staten geëmigreerd was, voelde ik me een groot deel van de tijd totaal machteloos… In Hongkong begon je je leven machteloos en je wachtte af tot het jouw tijd was om macht te hebben. Macht verkreeg je op twee manieren: door senioriteit, of wanneer een gezaghebbende persoon je aanwees… Ik was mij mijn machteloze staat niet bewust tot ik  in het onderwijssysteem van de Verenigde Staten terecht kwam. Voorheen wachtte ik op de leraar om mijn waarde te erkennen…, (maar) in de Verenigde Staten moest ik initiatief nemen om te antwoorden om te bewijzen dat ik het beter wist dan de anderen…” 

“Ik leefde in twee onverenigbare culturele begrippen van persoonlijke macht. Thuis en in Hongkong leerde ik de competitie aan te gaan. Als ik won dan wachtte ik op erkenning. Het idee hierachter was dat… anderen er van op de hoogte waren en dat ik niet mijn eigen loftrompet hoefde te steken, wat als heel onbeleefd beschouwd zou worden. Dit culturele systeem kan alleen maar werken als de mensen met macht ook de gevoeligheid hebben voor het non-verbaal herkennen en bemerken van waar mensen goed in zijn en wanneer zij er klaar voor zijn om mee te doen. Op school in de Verenigde Staten leerde ik ook om de competitie aan te gaan. Maar het verschil was dat ik anderen moest laten weten dat ik goed was want anders zouden zij mij niet opmerken. Ik was mij daar echter niet van bewust… en dus dacht ik dat er iets mis met me was … iets waar machteloze mensen snel toe geneigd zijn… Dus om op school en op het werk te kunnen overleven kwam ik op het punt dat ik mijn Chinese erfgoed afwees… Om de ladder van de Amerikaanse droom te kunnen beklimmen, moest ik de agressieve wegen van het systeem hier aanleren…”

“Via het Evangelie leerde ik over bekrachtiging. Ik werd bevrijd en was in staat om alles het hoofd te bieden wat op mijn weg kwam… Maar tijdens mijn (seminarie) veldwerk onder Chinese vluchtelingen uit Vietnam en Cambodja ontdekte ik dat ik zo overweldigend was dat het een tegengestelde uitwerking had. De fundamenten van mijn perceptie van persoonlijke macht werden opnieuw geschud. Als mijn eigen bekrachtiging tot gevolg kon hebben dat anderen machteloos werden, dan moest ik nog eens goed nadenken over de betekenis van bekrachtiging. Ware bekrachtiging zou tegelijkertijd anderen moeten bekrachtigen.” (italics van mijn hand).

Om meer te weten te komen over wat Eric Law leerde over maatschappelijke macht en ‘ware bekrachtiging’ binnen het multiculturele ‘vredevolle (gezins)koninkrijk’ van Jezus, klik op ‘Boekrecensie door Ron Benefiel’ (hierboven).

Zie ook Meditatie #68. 

Dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd in: André Droogers e.a. (red.), De stereotypering voorbij: Evangelischen en oecumenischen over religieus pluralisme, Zoetermeer, Uitgeverij Boekencentrum, 1997. Hierin geef ik hedendaagse voorbeelden van de impact van ‘etnocentrisme’ en Paulus’ concept van de ‘elementaire machten’ [Gr. stoicheia] (Med.#30) op een Christelijk getuigenis en de dialoog met mensen uit andere culturen in Amsterdam.

Dit artikel werd voor het eerst gepubliceerd in Mecca en Mokum III, een publicatie van de Stichting Evangelie en Moslims, Amersfoort, Nederland (2002). Hierin beschrijf ik de lessen die ik leerde over het ‘contextualiseren’ van mijn getuigenis aangaande Jezus onder mijn Marokkaanse buren in Amsterdam, door gebruik te maken van het Bijbelse model van Jezus’ getuigenis onder de Samaritanen.

Dit artikel is gebaseerd op een scriptie die ik schreef voor een van de cursussen die ik volgde aan de VU in Amsterdam om mijn MA in Culturele Antropologie te halen (2005). Hierin laat ik zien hoe ik het Mayers-Smith ‘Fundamentele Waarden Model’ gebruikte als hulpmiddel om meer succesvol te zijn als immigrant in Nederland onder inheemse Nederlanders. Deze laatsten zullen dit model ook behulpzaam vinden in hun relatie met hun immigrante buren. Wanneer je je aanmeldt als lid dan krijg je ook toegang tot een uitgebreid videolezing (in het Engels) die ik over dit onderwerp gegeven heb in 2017, waarin ik laat zien hoe ik het ‘Fundamentele Waarden Model’ heb toegepast in het opbouwen van relaties met mijn buren uit het Midden-Oosten.

“Hoe word teen cultuur geleerd? De leerling moet zich realiseren dat culturele wereldbeelden op sommige momenten beter gezien kunnen worden door buitenstaanders, dan op andere momenten. Dit artikel beschrijft zulk soort momenten waarop culturele wereldbeelden blootgelegd worden voor wie het zien wil. Dit zijn de momenten waarop culturele wereldbeelden meer uitgesproken zijn: in tijden van crisis, tijdens overgangsrituelen, door spreekwoorden, door tegenstellingen en door te analyseren hoe woorden en geluiden georganiseerd en geclassificeerd worden.”

In het begin van de jaren ’70 bracht ik bijna drie jaar door in Indonesië waar ik werkte als boekhouder voor twee zendingsorganisaties die alle Protestantse missies in de regio dienden. Ik was beging twintig en tijdens mijn verblijf maakte ik het mijn prioriteit om Indonesisch te leren en vriendschap op te bouwen met mijn Indonesische leeftijdsgenoten, met name in de plaatselijke kerk. Toen ik op het punt stond terug te keren naar de VS zei een van die vrienden ten afscheid tot mij: “We zullen je missen; jij bent de eerste Westerling die toestond dat wij hem leerden kennen”.

Heel vaak doen goedbedoelende zendelingen en expats (of leden van een dominante gastcultuur) heel veel moeite om zich te identificeren met de mensen uit andere culturen onder wie ze leven, maar besteden ze er niet veel aandacht aan om mensen uit die (minderheids- of immigrante) culturen de gelegenheid te geven hen te leren kennen. Jacob Loewen noemt dit ‘wederkerigheid in identificatie’; en in dit klassieke artikel illustreert hij: wat zulke wederkerigheid inhoudt, de negatieve consequenties van het achterwege laten daarvan, en de voordelen wanneer het wel wordt toegepast. Ik beschouw dit artikel als een van de belangrijkste die ik gelezen heb op het gebied van intercultureel werk en relaties.