‘Laat jullie hart niet verontrust zijn. Jullie geloven in God, gelooft ook in mij; ·in het huis [Gr. oikia] van mijn Vader zijn vele verblijven; …ik ga heen om jullie een plaats te bereiden. ·Als ik heengegaan ben en jullie een plaats bereid heb, zal ik weerkomen en jullie aan mijn zijde ontvangen, zodat waar ik ben ook jullie mogen zijn. ·En waar ik heenga, daarheen weten jullie de weg!’ (Johannes 14:1-4 GH[i])  

Thomas zegt tot hem: ‘Heer, we weten niet waar u heengaat, hoe weten we dan de weg?’ ·Jezus antwoordt hem: ‘Ikzelf ben de weg, de waarheid [Gr. aleetheia] en het leven. Niemand komt tot de Vader dan door mij. ·Als jullie mij kennen, zullen jullie ook mijn Vader kennen. Van nu af kennen jullie hem en hebben jullie hem gezien.’ (Joh. 14:5-7 GH)  

Filippus zegt tot hem: ‘Heer, toon ons de Vader en het is ons genoeg!’ ·Jezus antwoordt hem: ‘Zo lange tijd ben ik bij jullie en toch heb je{ƒ} me niet leren kennen, Filippus? Wie mij gezien heeft, heeft de Vader gezien.’ (Joh. 14:8-9a GH) 

Wanneer Christenen hun geloof belijden in ‘God de Vader, de Almachtige, …en in Jezus Christus, Zijn eniggeboren Zoon, onze Heer’ dan zien velen God slechts als Vader van Jezus. De enige concrete relatie die zij hebben met een anderszins nog steeds afstandelijke God is met Jezus als hun Heer. In bovenstaand Schriftgedeelte noemt Jezus God inderdaad ‘mijn Vader’. Maar hij beschouwt deze relatie niet als exclusief. Er zijn ook ‘vele verblijven’ in het ‘huis’ (of 'huisgezin' [Gr. oikia]){t} van zijn Vader voor al zijn discipelen, zodat ‘aan zijn zijde' ook zij zonen en dochters van de Vader zouden zijn.

Deze Joodse discipelen groeiden op onder het onderwijs dat zij als volk uitverkoren waren als Gods ‘zoon’ toen God hen bevrijdde uit Egypte (Med.#C).{t}{√} Zelfs enkele ‘heidenen’, zoals de Griekse dichter die Paulus citeert in Athene, spraken van menselijke wezens als ‘van Gods geslacht [Gr. genos]’ (Hand. 17:28). Maar het kennen van God als ‘Vader’ door Jezus, is meer dan alleen weten dat hij onze Schepper is (Med.#A).{t}

Op dezelfde manier denken veel mensen over het menselijk vaderschap alleen in termen van ‘oorsprong’. Hun ‘vader’ is de man uit wiens zaad zij geboren werden, of de man die voor mij voorzag, die me bestrafte en me verzorgde toen ik een kind was (of dat had moeten doen in plaats van mij te misbruiken, te verwaarlozen of te verlaten). Op die manier heeft vaderschap vooral te maken met een daad uit het verleden die het heden overschaduwt. Zelden tot nooit bevatten menselijke opvattingen van vaderschap het idee van een huidige en toekomstige relatie,- één waarin een vader bouwt aan een nieuwe volwassen relatie met zijn zoon of zijn dochter (Med.#4).{t}

Maar net als Filippus en de andere discipelen hebben nog niet veel mensen de volle openbaring van ‘de Vader’ gezien die Jezus ons kwam brengen,{t}{m} omdat het nog steeds verborgen voor hen is. In de manier waarop Jezus ons naar de Vader brengt, is hij meer dan alleen de ‘weg’.{t}{m}{√} Hij is ook de ‘waarheid’ [Gr. aleetheia] en het ‘leven’. Het Griekse woord voor waarheid is samengesteld uit de woorden ‘niet’ [a-] en ‘verborgen’ [leetheia (van lanthano)].{t} Jezus is de geopenbaarde waarheid over de bestemming van de Vader voor menselijke wezens. Jezus kwam niet om ons terug te voeren naar een of andere geïdealiseerde vroegere relatie met de Vader.{t}{m}{√} Nee, nu hij is opgevaren naar de hemel is hij in staat om alle gelovigen in zijn leven met de Vader te trekken,- door zijn aanwezigheid bij de Vader in de hemel, en door de aanwezigheid van de Heilige Geest in ons hart.{t}{m}{√} Joden genoten deze mate van relatie met de Vader nog niet. Dat is waarom Filippus en de andere discipelen het niet herkenden hoewel het zich drie jaar lang voor hun neus afspeelde. Ook vandaag is het mogelijk om in God te geloven, zoals de Joden deden, en te wandelen met Jezus, zoals de discipelen deden, en nog steeds niet echt kennis te hebben van en vol vertrouwen te wandelen in de nieuwe relatie met de Vader die Jezus ons voorleefde.{t}{√}

Maar er was nog een andere reden waarom de discipelen het niet konden zien. Hun hart was ‘verontrust’ en vol verdriet. Jezus zou hen verlaten. Hij vertelde hen dat hij onrechtvaardig afgewezen en ten dode toe verraden zou worden. Misschien lees je deze meditatie tijdens een ‘neerslachtige periode’ in je leven en voel je je niet opgewassen tegen het moeten denken over een nieuw perspectief van God als je Vader.{t}{√} Maar het was in een soortgelijke context dat Jezus deze woorden sprak tot zijn ontmoedigde vrienden,- woorden van troost, over een nieuwe relatie met God als hun echte Vader. Met Jezus kan jij ook beginnen te bouwen aan deze huidige en toekomstige relatie met jouw Vader. Begin je het te zien?

Ik kies er voor om niet langer verontrust te zijn (vanwege mijn eigen ervaringen met menselijk vaderschap). Ik geloof in God; en, Jezus, ik geloof ook in u. U keert weer naar  de Vaders zijde om voor mij een verblijf te bereiden in zijn huisgezin. (Joh. 14:1-2; 13:3; 1:18)

Ik weet niet precies waar dit me heenvoert, maar ik weet dat u de weg tot de Vader bent. (Joh. 14:5-6)

Kom en ontvang mij aan uw zijde,- waar u bent, dat ik door u werkelijk te kennen, ook mijn hemelse Vader werkelijk mag kennen.       (Joh. 14:3,9)

[i] Gebaseerd op de Engelse harmonievertaling van de evangeliën, The Good News of the Messiah: by the Four Witnesses. Zie ook Gebruikte Bijbelvertalingen en Boeken van J.K. Mellis.