Jezus’ handelen ten aanzien van de vijgenboom en in de Tempel heeft te maken met een verandering van seizoen voor Israël, en voor alle volken. Zijn woorden tot zijn discipelen zijn een poging om hen er op voor te bereiden om met autoriteit te handelen en te spreken in dit nieuwe seizoen.

Ik had eigenlijk best wel medelijden met die vijgenboom, waarvan ik aannam dat het een gezonde boom was. Het kwam niet bij me op dat onder dat normale uiterlijk wel eens een ziekte schuil kon gaan die haar onvruchtbaar maakte. En ik zag al helemaal geen verband tussen hoe Jezus handelde en wat hij de avond daarvoor in het heiligdom gezien had, en wat hij daar de volgende ochtend deed. De kooplui, de geldwisselaars en de ‘dragers’ gebruikten allemaal de Voorhof der Volkeren,- de enige hof in de Tempel waar mensen uit andere volkeren de God van Israël konden aanbidden en aanroepen. Deze hof werd even heilig geacht als de anderen, maar de tempeloversten hadden toegestaan dat hij geseculariseerd werd om de zaken wat eenvoudiger te maken voor de Joodse aanbidders, en winstgevender voor zichzelf.[i]

Nu had Jezus deze hof al eens eerder gereinigd, aan het begin van zijn bediening (Johannes 2, Med.#26), maar deze leiders hadden opnieuw toegestaan dat ‘de normale gang van zaken’ Gods interculturele zendingsdoel voor de Tempel geweld aandeed. Omdat de Tempel zelfs in het oude seizoen geen vrucht voortbracht, zou zij niet langer dienen als de plek waar alle volkeren naar toe zouden komen om Gods wegen te leren. In plaats daarvan zou de Vader zijn nieuwe multiculturele gezinskoninkrijk vestigen door Jezus’ volgelingen uit te sturen om alle volken tot discipelen te maken, in de autoriteit van de Heilige Geest. En Jezus’ handelen ten aanzien van de vijgenboom en in de Tempel vormt een uitdaging voor de manier waarop wij denken over geestelijke autoriteit.

Wij zijn geneigd om te denken dat geestelijke autoriteit, net als maatschappelijke autoriteit, in verband staat met een positie. Net zoals de discipelen en de scharen bezien we Jezus’ autoriteit in verband met zijn positie als de Messias, of als een profeet zoals Johannes. Maar als de Judese oudsten, priesters en Schriftgeleerden – vanuit hun positie van autoriteit over het Joodse volk en haar instituties – vragen stellen bij Jezus’ handelen, dan laat hij zien dat geestelijke autoriteit (‘uit de hemel’) anders is dan maatschappelijke autoriteit (‘uit de mensen’). Als deze mannen, die veronderstellen dat zij automatisch beide hebben vanwege hun ‘heilige’ posities, het ene antwoord geven op zijn vraag, dan zal duidelijk worden dat hun geestelijke autoriteit is aangetast. En als zij het andere antwoord geven dat zal dat hun maatschappelijke autoriteit over het volk ondermijnen.

Om zijn punt te onderstrepen gebruikt Jezus een gelijkenis over een vader en twee zonen. Door Johannes en Jezus roept God, als een Vader voor Israël (Med.#C), zijn ‘zonen’ om een nieuw niveau van geestelijke autoriteit uit te oefenen in het Messiaanse koninkrijk (werken in de Vaders wijngaard). Maar geestelijke autoriteit is gebaseerd op het doen van de wil van de Vader en niet op het hebben van een bepaalde positie (een ‘zoon’ zijn), noch op het gebruik van religieus correcte en respectvolle woorden (‘Ja, heer’). ‘De weg van de rechte relatie’, zoals voorgeleefd door Johannes en Jezus, heeft niets te maken met het gehoorzamen van een aantal rechtvaardige principes en regels, maar wel met het praktiseren van een leefstijl van berouw en gehoorzaam geloof in onze Vader,- ongeacht de religieuze of maatschappelijke statuspositie die we bekleden. Diegenen die vertrouwen op een religieuze status uit een eerder seizoen, zullen uiteindelijk elke met hun bediening verbonden autoriteit en vruchtbaarheid die ze eens hadden, verliezen, net zoals de vijgenboom.

Hoe oefen ik geestelijke autoriteit uit in een rechte relatie van geloof in God, mijn Vader? In zijn onderricht over de vijgenboom identificeert Jezus vijf sleutelelementen waar geestelijke autoriteit op steunt: (1) tijd doorbrengen in gebed; (2) vragen; (3) geloven dat ik reeds ontvangen heb waar ik om vraag; (4) mensen vergeven die mij iets aangedaan hebben; (5) en doen wat onze Vader mij vraagt om te doen,- zelfs als dat een onbeklimbare ‘berg’ lijkt, of als er niet onmiddellijk iets gebeurt. En Jezus beoefent zelf al deze vijf elementen:

1. De eerste keer dat hij ziet dat de verkopers en de geldwisselaars weer zijn teruggekeerd, handelt hij niet meteen, hoewel hij hen al een keer eerder uitgedreven heeft. In plaats daarvan brengt hij hoogstwaarschijnlijk, ’s avonds in Betanië, tijd door in gebed.
2. Daar vraagt hij zijn Vader hoe hij met de situatie om moet gaan, en zijn discipelen moet voorbereiden op het nieuwe multi-etnische koninkrijk. Het antwoord heeft iets te maken met een bepaalde vijgenboom en het opnieuw ‘reinigen’ van de Voorhof der Volkeren.
3. Dan gelooft hij dat de Geest zal werken in de harten van zijn discipelen en van de aanwezigen in de tempelhoven.
4. En hij vergeeft de kopers en verkopers, de geldwisselaars en de dragers die – nadat ze twee jaar eerder uit de Voorhof der Volkeren verdreven waren – opnieuw zijn Vaders huis besmeuren.
5. De volgende morgen kijkt hij uit naar de vijgenboom en handelt in geloof naar wat de Vader hem gezegd heeft te doen,- zelfs hoewel het irrationeel lijkt en er niet onmiddellijk iets gebeurt. En hij neemt het op tegen de verkopers en de geldwisselaars in de Tempel, ondanks dat verandering brengen in deze religieuze institutie lijkt op het verplaatsen van een berg.

Sta jij aan de vooravond van een nieuw seizoen: persoonlijk, binnen je gezin, kerk of volk? Oefen jij geestelijke autoriteit uit in een rechte relatie met je Vader, gebruikmakend van alle vijf de elementen die Jezus onderrichtte en voorleefde?

Vader, in Jezus naam, ·laat mij zien wat u doet zodat ik met u mee kan werken ·en alleen zeggen wat ik van u hoor. ·Ik weet dat u mij altijd hoort ·en dat ik al ontvangen heb waar ik om vraag overeenkomstig uw wil. ·Ik vergeef hen die tegen mij gezondigd hebben. (Joh. 16:26; 5:19; 8:28; 11:42; 1 Joh. 5:14-15; Matt. 6:14)

[i] Volgens de Jeruzalemse Talmoed waren er gedurende de drie weken voor Pesach geldwisselaars in deze hof om het bezoekende Joden mogelijk te maken hun vreemde valuta om te wisselen, zodat ze de tempelbelasting konden betalen (Sheq. I.3); en de verkoop van de offerdieren in deze hof werd gecontroleerd door de familie van de Hogepriester (Taan. IV.8; Ker. I.7; Chag. 78a; Sheq. I.7; cf. esp. Rosh ha Sh. 31.a,b; Pea I.6; ook Josephus, Antiquities XX.9.2-4).