In de laatste twee meditaties hebben we gekeken naar de keuzes die we maken met betrekking tot onze materiële behoeften (Med.#14 en Med.#15). Nu kijken we naar wat Jezus zegt over de keuzes die we maken met betrekking tot onze diepere behoeften van de ziel,- aan persoonlijke erkenning (gezien worden: Matt. 6:1,5), aan persoonlijke bevestiging (geëerd worden: Matt. 6:2), en aan persoonlijke zekerheid in een maatschappij waar rechte relaties met God duidelijk zichtbaar zijn (tonen: Matt. 6:16).

Mijn Vader begrijpt dat ik deze behoeften van de ziel heb en hij belooft om er aan tegemoet te komen… maar op zijn manier en op zijn tijd. Zijn manier om er aan tegemoet te komen is eerst ‘in het verborgene’, in een persoonlijke relatie waarin hij degene is die mij bevestigt (beloont). En op zijn tijd, als Jezus terugkomt, zal hij mij openlijk belonen voor het doen van zijn wil, zowel in het verborgene als in het openbaar. Maar op die dag zal Jezus ook openlijk zeggen wie degenen zijn die geestelijke disciplines en bovennatuurlijke krachten hebben uitgeoefend om publieke erkenning en bevestiging te verkrijgen, en die getracht hebben hun vorm van godvruchtigheid aan de maatschappij op te leggen. Want alle goede religieuze praktijken en daden van wonderbare kracht kunnen gebruikt worden voor het boze. En velen die denken dat zij Gods principes en krachten verdedigen in de maatschappij zullen uiteindelijk van God te horen krijgen dat zij ‘schijnheiligen’ zijn en in niets verschillend van ‘wettelozen’, omdat hun gebrek aan relatie met hem (door hem ‘gekend’ zijn), resulteerde in boze vruchten (doornen en distels) die anderen verwondden en geweld aan deden.

De enige manier om zo’n einde te vermijden, is om een persoonlijke relatie met mijn Vader te cultiveren ‘in de verborgenheid’. Want wat ik doe in het verborgene zal overvloeien in mijn religieuze woorden en daden. Als ik mij richt op leren wat zijn wil is en dat ook te doen, of ik nu erkenning van anderen krijg of niet, dan groei ik naar de gelijkenis van mijn Vader en draag de goede vruchten van de Geest: liefde, vreugde, vrede, lankmoedigheid, vriendelijkheid, goedheid, betrouwbaarheid, zachtmoedigheid, zelfbeheersing. En het is ‘in het verborgene’ dat ik leer wachten op zijn tijd,- op zijn Geest om anderen te overtuigen van zonden en om de openlijke rehabilitatie van godsvrucht in mijn familie, op mijn werk en in mijn maatschappij te bewerkstelligen.

Merk op dat Jezus de traditionele religieuze disciplines niet verwerpt (‘Wanneer je geeft…, bidt… of vast’). Maar de sleutel tot het voortbrengen van goede vruchten is om deze disciplines met de Vader ‘in het verborgene’ te doen. Door te luisteren naar zijn Geest en zijn Woord en in praktijk te brengen wat ik hoor en lees – ‘in het verborgene’ – zal ik ook erkenning en bevestiging van hem ontvangen ‘in het verborgene’. Door die persoonlijke dialoog met mijn Vader leer ik hem niet alleen beter kennen, maar laat ik mijzelf door hem ‘gekend’ zijn, en ga ik meer op hem lijken.

Onze Vader ‘ziet wat in het verborgene gedaan wordt’. Sommige mensen gebruiken die waarheid alleen om ons bang te maken voor God. Maar er zit ook een positieve kant aan. Mijn Vader kent mijn hart zoals niemand anders dat kent! Als ik mijn best gedaan heb om zijn wil te doen en ik ben over het hoofd gezien, miskend of ik ondervind tegenstand, dan is het een troost te weten dat ‘hij mijn hart kent’. Hij is een Vader die mij kent zoals ik mijzelf niet eens ken en hij verlangt er naar mij te bevestigen, en elke kleine stap in gerechtigheid te belonen met een zacht ‘goed gedaan’. Bedenk, hij is zoals Jezus, niet zoals aardse vaderfiguren die ‘boosaardig’ waren (Med.#10 en Med.#14). Een paar jaar geleden worstelde ik met ontmoediging vanwege gebrek aan resultaat in ons werk. Maar meer dan eens werd ik in mijn gebedstijden verrast door een innerlijke stem die zei: ‘Jij bent mijn zoon, ik ben blij met je’. Ik kan je niet vertellen wat dat betekende! Zelfs zijn correctie gaat gepaard met bevestiging, omdat we zijn geliefde zonen en dochters zijn. Maar angst kan verhinderen dat ik deze woorden van bevestiging hoor die hij verlangt tot mij te spreken ‘in het verborgene’.

Dat onze Vader ‘in het verborgene’ is, heeft nog een andere implicatie voor ons religieuze gedrag. Hij treedt niet altijd in de openbaarheid om de onrechtvaardigheid in de wereld aan het licht te stellen. Noch openbaart (toont) hij altijd direct zijn rechtvaardige voornemens. Vele generaties lang heeft hij ‘het mysterie van zijn wil’ verborgen gehouden in zichzelf en het niet bekend gemaakt  (Med.#6). Als je het moeilijk vindt om de goddeloosheid om je heen te verduren en je je religieus verplicht voelt om mensen te vertellen of te tonen hoe het zou moeten, denk er dan aan hoe geduldig je Vader is. Bedenk hoe lang hij het boze verduurde voordat hij zijn gerechtigheid openbaarde, terwijl hij ‘in de verborgenheid’ getuigde door: ‘dagelijks zijn zon op te laten gaan over bozen’ en hen ‘regens en tijdstippen van vrucht dragen te geven’ (Med.#12, Hand. 14:17).

Hoewel Jezus ons de autoriteit geeft om te profeteren, demonen uit te werpen en wonderen te doen in zijn naam, zijn het niet deze daden die ons als onze Vader maken. Zijn karakter komt meestal naar voren in daden die we buiten het publieke zicht doen zoals: vrede sluiten (Med.#11), degenen die mij iets misdaan hebben vergeven (Med.#13), mijn vijanden liefhebben, vriendelijk zijn voor vreemdelingen, en goed doen aan ondankbaren (Med.#12). Maar tenzij het rechtvaardige karakter van mijn Vader groeit in mijn hart – door mijn ‘verborgen’ relatie met hem – zullen mijn rechtvaardige daden niet alleen schijnheilig en loos zijn, maar zij zullen regelrecht gewelddadig zijn,- als doornen en distels. Schaapsgedrag kan de slachtoffers, die mensen met het hart van een wolf maken, niet verhullen.

[i] Na zijn toehoorders aangesproken te hebben als groep, door de tweede persoon meervoud te gebruiken, schakelt Jezus over naar de tweede persoon enkelvoud (‘wanneer jij geeft…’ enz.). Hij doet dit om de uitoefening van de drie geestelijke disciplines (geven, bidden en vasten) te personaliseren, en ook de relatie van iedere discipel met de Vader (‘je Vader’) persoonlijk te maken.