Allereerst dat de Ene die alle levende wezens voedt en voor hen zorgt, onze Vader is. Ten tweede dat wij onze Vader veel waard zijn. Zodoende kent hij onze materiële kwetsbaarheden en behoeften en geeft hij daar om. Ten derde dat hij van schoonheid houdt. Hoewel we blij kunnen zijn met zijn voorziening in het meest elementaire van kleding en huisvesting, hoeven we ons als zijn kinderen niet te beperken tot eentonige kleding en stijlloze interieurs. En ten vierde dat onze Vader het koninkrijk niet alleen maar aan Jezus geeft, maar dat het hem‘ behaagt’ om het aan ons te geven.

Ook laat Jezus zien, door dit ‘koninkrijk’ te identificeren met ‘onze Vader’, dat hij spreekt over een ‘gezinskoninkrijk’, waarin wij zonen en dochters van het koninkrijk zijn en niet slechts onderdanen. Nu hebben we geen probleem met het idee dat ons dagelijks brood van onze hemelse Vader komt, omdat we gewend zijn aan het beeld van een vader die voorziet in materiële zaken voor zijn minderjarige kinderen. En we kunnen ons een koninkrijk voorstellen waarin een grote en machtige Koning heerst over onderdanen, en die – als hij goed is – tussenbeide komt om hen te ontrukken aan de boze. Maar een Vader Koning die zijn autoriteit deelt met ons als zijn volwassen zonen en dochters? Voor veel mensen is dat een vreemd en zelfs aanstootgevend idee binnen hun religieuze wereldbeeld als het op deze manier betrokken wordt op God. En dus spreken de meeste theologen alleen van ‘het koninkrijk van God’ of ‘het koninkrijk van Christus’ en niet over ‘het koninkrijk van onze Vader’. En zij zien over het hoofd dat er in de Bergrede beduidend meer verwijzingen naar de Vader staan dan naar het koninkrijk.

Jezus’ kijk op het gezinskoninkrijk biedt ons een heel nieuw perspectief op de keuzes waar we dagelijks mee te maken hebben: wat we als schat beschouwen, waar ons oog op gericht is, en in welke dag we leven. In Christus heeft de Vader ons een erfenis gegeven die onvergankelijk, onbederfelijk en onverwelkelijk is. Een deel van deze erfenis wordt voor ons bewaard in de hemel (Med.#45) en een deel is al in ons bezit. Zijn Geest in ons hart is de ‘eerstelingsgave’ daarvan (Med.#5 en Med.#8). In Christus hebben we, door de Geest, een intieme relatie met onze Vader, die ieder van ons liefheeft, ieder van ons van grote waarde vindt en iedere dag voor ieder van ons beschikbaar is.

Maar omdat we in deze wereld leven, wordt ons lichaam dagelijks blootgesteld aan honger, schaamte, letsel, en zelfs de dood. De kernvraag is: waar zijn de ogen van ons hart op gericht? Want als volwassen zonen en dochters moeten we verantwoordelijkheid nemen voor onze eigen keuzes. We kunnen de Vader en onze eeuwige erfenis als schat beschouwen, gericht zijn op het imiteren van zijn karakter, en vandaag met hem wandelen (Med.#52), of we kunnen gericht zijn op onze lichamelijke behoeften en schatten verzamelen die hopelijk voldoen om ons te beschermen tegen alle toekomstige blootstelling aan honger, schaamte en andere soorten lijden. De uitdaging is niet om geestelijker te worden en onze lichamelijke behoeften te negeren. En er wordt ons ook niet gevraagd om te handelen als zouden we geen verantwoordelijkheid hebben om er in te voorzien. Maar de Vader verwacht van ons dat wij als zijn volwassen zonen en dochters meer prioriteit geven aan zijn koninkrijk en ‘zijn relationele rechtvaardigheid’ dan aan onze aardse behoeften en verlangens.

De kwaliteit van ons leven en van onze voortdurende relatie met de Vader kan beïnvloed worden door onze prioriteiten. Het leven draait om meer dan lijfelijke overleving, aangezien ons lichaam nu een tempel van de Heilige Geest is (1 Kor. 6:19). En zijn aanwezigheid is van invloed op onze ogen en ons hart als de openbaring van de liefde van de Vader ons hart overspoelt met licht. Maar als we er gaandeweg voor kiezen gericht te zijn op de behoeften van ons lichaam en op het verzamelen en consumeren van aardse schatten, dan zullen delen van ons hart opnieuw verduisterd worden. Geleidelijk aan zal vertrouwen plaats maken voor bezorgdheid totdat we ‘Geld’ dienen in plaats van God. En tenzij we ons bekeren zal deze nieuwe duisternis des te groter zijn omdat ons hart de emotionele herinnering aan het licht dat er eens was zal vasthouden.

Mensen die opgroeien in een godvrezende omgeving zijn net zo vatbaar voor dit proces als zij die zo’n vroege voorsprong niet gekend hebben. Het lijkt er op dat veel van Jezus’ mede-Joden meenden dat omdat zij tot de ‘goeden’ behoorden het alleen hun buren uit andere etnische en religieuze groeperingen waren, die ‘gericht waren’ op aardse rijkdom en maatschappelijke status. Nee, zegt Jezus, dat geldt ook voor ons vandaag. Christenen kunnen net zo makkelijk verleid worden om gericht te zijn op aardse dingen,- overleven, rijkdom en maatschappelijke status, als niet-religieuze mensen! Om te vermijden dat we in beproeving gebracht worden, moeten we er voor kiezen om in plaats daarvan geleid te worden door onze Vader. Een leefstijl van bezorgdheid, of van het dienen van Geld, overkomt ons niet zomaar. Het is een keus. En bezorgdheid en het dienen van Geld zijn twee van de grootste obstakels voor leven (en geestelijke groei) in het koninkrijk van de Vader. Waar onze schat is, daar zal ook ons hart zijn. Meer dan eens in mijn eigen leven heeft Jezus mij uitgedaagd om een flinke hoeveelheid geld en ‘spullen’ weg te geven om mijn hart in het spoor te houden met de prioriteiten van het koninkrijk van mijn Vader.

Denk jij er vandaag aan hoe belangrijk je bent in de ogen van de Vader? Koester jij vandaag jouw erfdeel in het koninkrijk van de Vader, en jouw relatie met hem, boven al je materiële behoeften en kwetsbaarheden? En maak jij jouw Vaders rechtvaardig karakter de prioriteit in jouw dagelijkse activiteiten en gedachten?

Onze Vader in de hemel, moge uw naam geheiligd worden; Moge uw koninkrijk komen… 

Moge u ons leiden… maar niet in beproeving of verleiding. (Matt. 6:9,10a,13a)

[i] Deze teksten volgen niet alleen de vertaling in The Good News of the Messiah: by the Four Witnesses, maar ook de volgorde waarin zij voorkomen in die ‘harmonie’, die grotendeels de volgorde in het verslag van Lucas volgt.

[ii] Jezus gebruikt waarschijnlijk een Joodse zegswijze die een ‘goed oog’, d.w.z. een ‘vrijgevige’ of onzelfzuchtige houding (Spr. 22:9) afzet tegen een ‘boos oog’, d.w.z. een ‘afgunstige’ of hebberige houding (Spr. 28:22).