Indien we alleen in dit leven hoop in Christus hebben, dan zijn we de erbarmelijkste van alle mensen. ·Maar nu is Christus opgewekt uit de doden en eersteling geworden van wie ontslapen zijn. ·Aangezien door een mens de dood kwam, kwam ook door een mens de opstanding van doden. ·Zoals in Adam allen sterven, zo zullen ook in de Messias allen levend gemaakt worden. ·Ieder echter in de eigen rangorde: Christus als eersteling, vervolgens zij die bij de Messias horen bij zijn komst. ·Dan komt de voleinding: wanneer hij het koninkrijk zal overdragen aan de God en Vader, wanneer hij alle overheid en alle gezag en macht buiten werking gesteld heeft. ·Want hij moet koning zijn totdat hij alle vijanden onder zijn voeten gelegd heeft. ·De laatste vijand die buiten werking gesteld wordt is de Dood, ·want: “Alles heeft hij onderworpen onder zijn voeten” [Psalm 8:6b]. Echter wanneer gezegd wordt dat ‘alles’ is ‘onderworpen’, dan is natuurlijk de Ene die alles aan hem onderwierp daarvan uitgesloten. ·En wanneer alles aan hem onderworpen is, dan zal ook de Zoon zelf zich onderwerpen aan de Ene die alles onder hem gelegd heeft, opdat God zal zijn alles in allen. (1 Korintiërs 15:19-28 PH)

“Maar,” zal iemand zeggen: “Hoe worden de doden opgewekt?” en “Met wat voor lichaam zullen zij komen?” ·O onverstandige! Wat je zaait komt niet tot leven, tenzij het sterft; ·en wat je zaait is niet het lichaam dat zal voortkomen uit wat je zaait, maar slechts een naakte zaadkorrel, bijvoorbeeld van tarwe of van een andere graansoort. ·God geeft… aan ieder van de zaden een eigen lichaam. ·…Vlees van mensen is anders dan het vlees van beesten… ·Zo ook met hemelse lichamen en aardse lichamen: de heerlijkheid van de hemelse is verschillend van de heerlijkheid van de aardse…

Er is een natuurlijk lichaam en er is een geestelijk lichaam. ·Zo staat ook geschreven: “De eerste mens, ‘Adam’, werd een levende ziel” [Gen. 2:7b], de laatste ‘Adam’ wordt tot een levendmakende geest. ·Nee, niet het geestelijke is het eerste maar het natuurlijke, en dan het geestelijke. (1 Kor. 15:35-40,42b-46 PH)

Ik zeg dit met nadruk… omdat vlees en bloed het koninkrijk van God niet beërven kunnen, net zo min als het vergankelijke onvergankelijkheid kan beërven. ·Zie! Ik toon jullie een mysterie. Wij zullen niet allen ontslapen, maar wel allen veranderd worden, ·in een ondeelbaar ogenblik, in een oogwenk, bij de laatste bazuin. Want de bazuin zal schallen en de doden zullen onvergankelijk opgewekt worden, en wij zullen veranderd worden. ·Want dit vergankelijke moet onvergankelijkheid aandoen en dit sterfelijke (lichaam) moet onsterfelijkheid aandoen. ·En wanneer dit vergankelijke onvergankelijkheid heeft aangedaan en dit sterfelijke onsterfelijkheid heeft aangedaan, dan zal het woord geschieden dat geschreven is: “De dood is verzwolgen in de overwinning” [Jes. 25:8a]… ·God zij gedankt die ons de overwinning geeft door onze Heer, Jezus Christus! ·Daarom, mijn geliefde broeders en zusters, wordt standvastig, onverzettelijk, te allen tijde overvloedig in het werk van de Heer, wetend dat jullie arbeid in de Heer niet vergeefs is. (1 Kor. 15:47-54,57-58 PH)

Tegen het eind van deze brief aan de kerk te Korinte beantwoordt Paulus een vraag over de opstanding van ons lichaam. Voor hem is de opstanding een zaak van meer dan alleen Christus’ overwinning over de Dood. Het draait om een verdergaande hoop, want het onthult een aantal verrassende dingen over de vervulling van Gods eeuwige plan voor de mens. Maar wat hij schrijft kan, net zoals bij mij, een uitdaging vormen voor sommige van jouw theologische vooronderstellingen.

Om het opstandingslichaam te beschrijven dat God ons wil geven bij Jezus’ wederkomst gebruikt Paulus een landbouwanalogie. Het ‘natuurlijke’ lichaam dat God aan Adam gaf – gevormd uit het stof der aarde – was als een zaad. En precies zoals ‘zaden’ getransformeerd worden in specifieke planten, zo was het ook Gods plan dat menselijke wezens uiteindelijk een ander lichaam zouden krijgen,- een menselijk ‘geestelijk lichaam’. Want het lichaam van ‘vlees en bloed’ dat wij ‘erven’ van Adam kan niet het koninkrijk van onze Vader beërven omdat het vergankelijk is. Het moet eerst getransformeerd (‘veranderd’) worden in een lichaam dat ‘onvergankelijk’ is,- zoals het lichaam dat Jezus ontving na zijn opstanding. Want hoewel Paulus geloofde dat de Dood deel werd van ‘de menselijke ervaring als gevolg van de zonde’ (Med.#48), geloofde hij ook dat Adam en Eva geschapen waren met sterfelijke lichamen. Vanuit het onderwijs in mijn kerk had ik aangenomen dat de lichamen van Adam en Eva op de een of andere manier van onsterfelijk sterfelijk waren geworden nadat zij God ongehoorzaam geweest waren. Maar Paulus impliceert hier dat wanneer Adam en Eva niet gezondigd hadden, hun ‘natuurlijke’ sterfelijke lichamen op een later tijdstip een ‘verandering’ zouden hebben moeten ondergaan,- naar onsterfelijke ‘geestelijke’ lichamen, zonder te hoeven sterven. Zo zal het ook zijn met gelovigen in Christus die nog in leven zijn bij zijn wederkomst.

Paulus noemt deze ‘verandering’ een ‘mysterie’, en legt zo een verband met zijn openbaring over het mysterieuze plan van de Vader voor ons, dat ik beschreef in Hoofdstuk 1 van deze meditaties,- dat gelovigen uit alle volken ‘mede-erfgenamen’ zouden worden in Christus (Med.#6). Het tweede stadium in dit voorheen verborgen plan begon er mee dat wij, door geloof, de Heilige Geest ontvingen als onze voorbestemde ‘aanstelling als zonen’ (Med.#4 en Med.#8) – als ‘eerstelingsgave’ van ons ‘erfgenaam’ zijn van de Vader – samen met onze verlossing in Christus.

Maar deze nieuwe intieme relatie met onze ‘Abba Vader’ als mede-erfgenamen met Jezus, en de bijbehorende vrijheid in de Geest, zou uiteindelijk ook de ‘loskoping van ons lichaam’ omvatten (Med.#5). Dus de transformatie van ons lichaam bij Christus’ tweede komst – van een sterfelijk natuurlijk lichaam in een onsterfelijk geestelijk lichaam – is de vervulling van Gods voorbestemde voornemen voor menselijke wezens, en geen terugkeer naar de ‘perfectie’ van voor de zondeval, zoals voorgesteld in bepaalde menselijke theologische systemen. Gods schepping was inderdaad ‘zeer goed’ (Gen. 1:31), maar het was niet ‘perfect’ in de zin van volkomen ontwikkeld.[i]

De andere uitdaging die Paulus biedt in deze tekst is dit citaat: ‘Alles heeft hij onderworpen onder zijn voeten’. Hoewel Paulus slechts één regel citeert, heeft hij net als andere Rabbi’s de hele passage in gedachten (Ps. 8:5-7), die begint met de vraag hoe God (‘hij’) zich verhoudt tot menselijke wezens,- tot ‘de mens… en de mensenzoon’ (‘hem’).[ii] Wanneer de schrijver aan de Hebreeën deze profetische passage citeert, dan weidt hij uit over het thema van Gods relatie met mensen,- in contrast met zijn relatie met engelen. De schrijver laat dan zien hoe de komst van Jezus, als ‘de mensenzoon’, deze tekst vervult en een nieuw kader geeft aan de manier waarop we denken over Gods verhouding tot ons. Hij doet dat door zich te richten op de manier waarop Jezus verzoening voor zonde bewerkte en de ‘macht van de Dood’ tenietdeed – door zijn menswording en dood aan het kruis – zodat hij onbeschaamd een begin kon maken met het tot heerlijkheid brengen met hem van vele (menselijke) ‘broers en zussen’ (Med.#7). Ergens anders gebruikt Paulus deze zelfde passage om aan te tonen hoe dit zijn vervulling begon te krijgen toen de opgewekte en opgevaren Jezus ‘hoofd’ gemaakt was over ‘alle overheid, gezag, macht en heerschappij’… ‘voor de kerk’ (Med.#44). Als gevolg daarvan hoeven wij niet langer geïntimideerd te zijn door de doorgaande macht van deze ‘oversten en gezagsdragers’, omdat zijn dood aan het kruis hen ‘ontwapend’ heeft (Kol. 2:15, Med.#31).

Echter, wanneer Jezus terugkeert dan zal God verdergaan. Hij zal volkomen ‘buiten werking stellen alle overheid, gezag en macht’ die zich nog tegen hem verzet, en de Dood volkomen vernietigen. Maar zelfs dat zal Psalm 8:5-7 niet volledig vervullen. Want ‘de voleinding’ zal pas komen wanneer de Zoon – zelf een opgewekt menselijk wezen – het koninkrijk zal overdragen aan de Vader en een aan hem ondergeschikte plaats zal innemen naast ons, zijn opgewekte broers en zussen. Wanneer Jezus dat doet dan zal alles wat aan hem (Jezus, ‘de mensenzoon’) onderworpen is gemaakt nu – in associatie – ook onder ‘de voeten’ van de mensheid (‘de mens’) gelegd zijn, zodat God onze Vader zal zijn ‘alles in allen’. Als je je al verbaasde over de nederigheid van Jezus – Gods goddelijk Woord van voor alle tijden – omdat hij een mens werd en zich onderwierp aan de schaamtevolle dood van een misdadiger om ons te redden (Med.#56), dan zul je je helemaal verwonderen over zijn laatste daad van nederigheid! En tegelijkertijd is het niets anders dan een demonstratie van iets dat Jezus ons al eerder vertelde,- dat zijn hemelvaart en de komst van de Geest gunstig voor ons zouden zijn, en ons zouden moeten verheugen, aangezien ‘de Vader groter is dan ik’ (Med.#51 en Med.#57).

Alles wat Jezus gedaan heeft en nog zal doen draait om het herstellen van menselijke wezens in een relatie met hun Vader. En Paulus heeft dit alles opgeschreven om ons nu te helpen om ‘standvastig en onverzettelijk’ te blijven en vol verlangen om nog meer ‘overvloedig’ te zijn in enig ‘werk van de Heer’ waartoe onze Papa (‘Abba Vader’) ons roept om dat samen met hem te doen,- door Jezus en de Heilige Geest (Med.#26). Als je nog steeds moeite hebt met het bevatten van het belang om je op deze manier tot je hemelse Vader te verhouden, dan dring ik er nogmaals bij je op aan om hem te vragen om zichzelf nog meer aan je te openbaren door de Geest (Med.#14), wanneer jij nadenkt over alles wat hij ons in zijn Woord over zichzelf verteld heeft. Het gaat om weten wie jij werkelijk bent!

Vader der heerlijkheid, geef mij de Geest der openbaring opdat ik u ten volle mag leren kennen, en om te kennen: de hoop waartoe u roept, de rijkdom van uw heerlijk erfdeel en de allesovertreffende grootheid van uw opwekkingskracht, die ook aan ons zijn in Christus. (Ef. 1:17-21)

Vader, aan wie alle vaderschap in hemelen en op aarde de naam ontleent, u zij de heerlijkheid in de kerk en in Christus Jezus tot in alle geslachten van de eeuwigheid der eeuwen. Hoe rijk is de diepte van uw wijsheid en kennis! Hoe ondoorgrondelijk zijn uw oordelen en hoe onnaspeurlijk zijn uw wegen; want wie kent uw denken of wie is uw raadsman geweest? Want uit u en door u en tot u zijn alle dingen. Amen! (Rom. 11:33-34,36; Ef. 3:14-15,21)

[i] Volgens de Schrift heeft God ook de volkeren gemaakt (Ps. 86:9; Hand. 17:26), maar dat gebeurde pas na de zondeval (Gen. 10). Zie Med.#C.

[ii] Paulus heeft waarschijnlijk de versie van Psalm 8:5-7 in gedachten die geciteerd wordt in Hebreeën: ‘Wat is de mens dat gij* aan hem denkt, of de mensenzoon dat gij naar hem omziet? Gij hebt hem voor korte tijd beneden de engelen gesteld, met heerlijkheid en eer hebt gij hem gekroond, alle dingen hebt gij onder zijn voeten onderworpen.’ (Heb. 2:6b-8a NBG). *Merk op dat de Psalm gericht is tot Jahweh (Ps. 8:2 LV, VPC).