De ‘tekenen’ die Jezus zijn discipelen geeft zijn als de ‘barensweeën’ van een vrouw die gaat bevallen. Zij geven slechts aan dat zijn komst ‘nabij’ is. Dus waarom geeft hij hen deze ‘tekenen’ dan als ze zelfs niet in staat zijn de tijd van de laatste Dag of het laatste Uur te ‘raden’? En wat heeft dit ons te zeggen over de Vader en over onze relatie met hem? Ten eerste geeft Jezus ons deze ‘tekenen’ als hulpmiddel, zodat we kunnen vermijden misleid te worden door valse profeten die ‘wonderen en tekenen’ zullen gebruiken in een poging ons te doen dwalen. Zelfs de discipelen die Jezus heeft uitgekozen, en die jaren met hem gewandeld en gewerkt hebben, kunnen falen als het er om gaat ‘waakzaam’ te zijn. Afgeleid door externe ontwrichtingen kunnen zij het zicht verliezen op hun belangrijkste ‘werkzaamheden’: wandelen met Jezus door de Heilige Geest, en het werk doen dat hij hun gegeven heeft om te doen.

Jezus geeft ons deze ‘tekenen’ ook opdat we op ons hoede zijn voor de interne verzoekingen die zullen komen in de verwarrende ‘tijden’ die voorafgaan aan de laatste Dag en het laatste Uur. Want behalve grote ‘ontwrichtingen’ – oorlogen, aardbevingen, epidemieën, hongersnoden, een toenemende wetteloosheid enz. – zal er ook een hoge mate van normaliteit zijn. Net zoals ‘in de dagen van Noach’, voorafgaand aan de zondvloed, zal het leven z’n gewone gangetje gaan: met gewone maatschappelijke vieringen – zoals bruiloften en andere feesten – en de gebruikelijke ‘zorgen over het leven’. Dus wanneer grote ontwrichtingen komen en gaan als ‘barensweeën’, dan kunnen we gemakkelijk in de val lopen en die ook als gewoon gaan zien, en zodoende de ‘tekenen’ in ons eigen hart negeren dat wij verwijderd raken van Jezus. En daarom vertelt Jezus drie gelijkenissen die laten zien hoe onze liefde kan verkillen als we niet gereed blijven voor zijn terugkeer. De eerste gelijkenis, over dienaren in het huishouden van hun heer, daagt ons uit om goed te letten op onze verantwoordelijkheden met betrekking tot elkaar. De dienaren die ‘getrouw en verstandig’ blijven in de manier waarop zij voor hun mededienaren zorgen, worden gezegend met grotere verantwoordelijkheid wanneer hun heer terugkeert. Maar degenen die hun medehuisgenoten verwaarlozen en hen mishandelen worden ‘afgesneden’ en behandeld als alle andere huichelaars. Nadat ze gestopt zijn Jezus’ terugkeer serieus te nemen, is hun liefde voor hun broeders en zusters verkild. In plaats van te bidden voor kracht om te kunnen omgaan met de ontwrichtingen en de gewone zorgen van het leven, hebben ze zich gekeerd tot alcohol, brassen en feestvieren om de pijn in hun leven te stillen.

In de tweede gelijkenis zien we twee groepen jonge vrouwen die wachten om een bruidegom te ‘verwelkomen’, en geen van hen weet precies wanneer hij zal komen. Aangezien zij allemaal in slaap vallen tijdens het wachten, gaat ‘waakzaam zijn’ dus niet over beter in staat zijn om slaap op een afstand te houden tijdens nachtelijke gebedswaken in afwachting van Jezus’ komst. Veeleer gaat het over een leefstijl van ‘gereedheid’ gebaseerd op relatie. Wat de ‘dwaze’ jonge vrouwen onderscheidt van de ‘verstandigen’ is niet alleen maar dat ze geen extra olie hadden meegenomen, maar ook dat de bruidegom hen niet kende. De ‘verstandigen’ echter herkent hij, omdat zij hem kennen. En de reden dat zij extra olie hebben meegenomen is omdat zij weten dat hij wel eens zou kunnen ‘uitblijven’. Als jij ‘de Heer’ Jezus werkelijk kent dan weet je dat het waarschijnlijk is dat hij ‘uitblijft’ vanwege Gods geduld, omdat hij iedereen de tijd wil geven om ‘tot bekering te komen’ (2 Pet. 3:8-10a).

Het tot een goed einde brengen als discipelen van Jezus gaat dus over altijd ‘waakzaam zijn’ wat betreft onze hartsrelatie met Jezus en met onze broeders en zusters, zodat onze liefde voor hen niet verkilt. ‘Gereed zijn' betekent echter ook de Vader beter leren kennen. Want uit Jezus’ onderwijs leren we dat we een Vader hebben die ons niet alles vertelt over de toekomst. Door de Heilige Geest zal hij ons iets vertellen over ‘de dingen die komen gaan’ (Med.#57). Maar hij laat ons vooral zien wat hij nu doende is, zodat wij net zoals Jezus met hem kunnen wandelen en werken (Med.#59). Want de Vader heeft Jezus ook niet verteld welke precieze Dag of welk Uur hij gepland heeft voor Jezus' wederkomst. Dus in plaats van ons te richten op wat de Vader ons niet vertelt, moeten we ons richten op wat hij ons wel verteld heeft door Jezus,- aangezien alles wat Jezus onderwees van de Vader afkomstig was (Med.#64). En hij vertelt ons wat we moeten weten. Dus moeten wij ons leven daarmee overeenkomstig leven. Dat betekent blijven vertrouwen op zijn karakter, zelfs wanneer hem gehoorzamen inhoudt dat we moeten volharden in tijden van lijden, zoals dat ook voor Jezus gold. Dat is hoe we geduld leren en volwassen worden, net als onze Papa (Med.#7, Med.#13 en Med.#12). Jezus vertelt ons dat we moeten bidden om kracht en wijsheid in zulke moeilijke tijden, in geloof dat onze Vader deze gebeden zal verhoren (Med.#86 en Med.#39).

In de volgende meditatie zullen we kijken naar de derde gelijkenis die Jezus zijn discipelen vertelde bij deze gelegenheid, en naar hoe die in verband staat met het enige ‘teken’ dat de Vader hem gaf dat ons wel aangeeft wanneer het einde der tijden zal komen.

Vader, wanneer ik de ‘tekenen’ zie gebeuren waarover Jezus sprak met zijn discipelen, ongeacht hoe beangstigend ze ook zijn, dan zal ik niet toelaten dat iemand mij misleidt; want u weet de Dag en het Uur van zijn komst. Dus zal ik niet vrezen, omdat ik weet dat het u behaagt om ons het koninkrijk te geven. In plaats daarvan zal ik acht slaan op mijzelf en op mijn hart, zodat ik altijd gereed zal zijn. (Matt. 24:33,4,36; Luc. 21:11,9,34,36a; 12:32)

Leidt mij, Vader, zodat ik niet in verzoeking kom; ontruk mij aan de boze. Om volwassen te kunnen zijn, zoals u volwassen bent, bid ik om kracht: dat ik geduldig zal verduren tot het einde, en dat ik mag leren om geduldig te zijn zoals u,- verlangend dat niemand verloren gaat, maar dat allen tot bekering komen. (Matt. 6:9,13; 5:48, 24:13; Luc. 21:36b; 2 Pet. 3:9)