Enige tijd na de eerste ‘veldreis’ van de discipelen (Med.#83) vraagt Jezus hen: wie denken andere mensen en de discipelen zelf dat hij is? Het lijkt er op dat alleen Petrus, sprekend namens de anderen, Jezus herkent als de door God beloofde Messias. Volgens Jezus komt dat omdat mensen een openbaring nodig hebben van zijn Vader om te kunnen weten wie hij werkelijk is. Maar Petrus heeft nog steeds niet de volle openbaring. Net zoals het eigentijdse religieuze raamwerk anderen verhindert om Jezus te herkennen als de Messias, zo verhindert het Petrus om Jezus’ woorden te accepteren dat de Messias van God moet lijden en sterven. Net als de andere Joden nam hij aan dat de Messias zou komen en ‘altijd blijven’, om een eeuwig koninkrijk te stichten (Med.#66). Dus hoort hij niet eens dat Jezus spreekt over opstaan uit de dood of over hoe discipelen van Jezus ook lijden moeten verwachten,- soms zelfs dagelijks.

Dus introduceert Jezus een tweede openbaring die hij weldra zal ontvangen. ‘Sommigen’ van hen zullen ‘spoedig’ Jezus zien ‘komen met zijn koninkrijk’,- in zijn Vaders heerlijkheid samen met ‘zijn boodschappers’. Echter, wanneer Petrus, samen met twee andere discipelen, dit visioen ziet van Jezus met Mozes en Elia, dan zit zijn eigentijdse religieuze raamwerk opnieuw in de weg, en wil hij deze geweldige bovennatuurlijke gebeurtenis gedenken door het bouwen van drie herdenkingsheiligdommen. Dus legt de Vader hem het zwijgen op door hen te omhullen in een lichtende wolk, en hen dan te vertellen dat zij zich moeten richten op zijn ‘Zoon’ en ‘naar hem horen’. Dan vertelt Jezus hen dat zij niet bevreesd hoeven zijn, maar ook dat zij niets moeten vertellen over dit visioen tot zij getuige geweest zijn van zijn opstanding. Want na Jezus’ opstanding en hemelvaart heeft de Vader nog een derde openbaring in petto voor Petrus en voor meer dan honderd andere discipelen (Hand. 1:14-15). Op de Pinksterdag worden deze mannen en vrouwen vervuld met de Heilige Geest en beginnen ze te profeteren in verschillende talen tot een grote menigte van ‘Joden en Joodse proselieten’ uit vele volkeren (Med.#49). In de uitleg van Petrus over dit gebeuren zien we dat hij nu een nieuwe openbaring heeft over de Vader, en niet alleen maar van de Vader. De God die Jezus ‘deed opstaan’ uit de dood en hem ‘verhoogde’ tot zijn eigen rechterhand, is ook ‘de Vader’ die zijn Geest heeft uitgegoten over ons – zoals hij beloofde – in partnerschap met Jezus, die allereerst de Geest ontving ten behoeve van ons (Med.#26).

Jaren later, in zijn tweede brief, legt Petrus verband tussen deze ‘goddelijke kracht … ons geschonken’ met Pinksteren, en zijn tweede openbaring,- van de ‘kracht en aanwezigheid [Gr. parousian] van onze Heer Jezus Christus’ waarvan hij getuige was geweest ‘op de heilige berg’. De ‘heerlijkheid’ die Jezus die dag ‘ontving… aan de zijde van Vader God’ had niet alleen te maken met de heerlijkheid die hij op een dag zou ontvangen bij zijn tweede ‘komst’. Want het Griekse woord parousian kan ook betrekking hebben op de onmiddellijke invloed van de ‘aanwezigheid’ van een persoon (2 Kor. 10:10; Fil. 2:12 ESV). Dus in dit visioen gaat het doek op voor de discipelen zodat zij zicht krijgen op de volle expressie van de heerlijkheid die reeds aanwezig is in Jezus’ leven en relatie met de Vader. Hoewel deze heerlijkheid verborgen was voor de meeste mensen, omdat Jezus een gewoon fysiek lichaam had gelijk aan dat van ons, werd het reeds in kleine doses geopenbaard aan zijn volgelingen (Med.#58; Med.#66 en Med.#37).

Ten tweede begrijpt Petrus nu ook dat de ‘heerlijkheid’ die hij in Jezus zag op de berg – en in Mozes en Elia (Luc. 9:31) – ook deel is van onze roeping; want ook wij worden ‘deelgenoten van de goddelijke natuur’ door een zich verdiepende relatie met Jezus, onze Oudste Broer. Maar net als met Jezus is de heerlijkheid die wij nu genieten – als zonen en dochters van de Vader en als mede-erfgenamen met Jezus – voor de meeste mensen verborgen (Med.#5, Med.#80). Maar door naar hem te blijven luisteren en hem te blijven gehoorzamen worden wij ‘veranderd van heerlijkheid tot heerlijkheid’ in zijn beeld. De heerlijkheid die wij reeds hebben door de aanwezigheid van de Heilige Geest in ons leven (Med.#32) is een ‘waarborg’ voor de heerlijkheid van het volle erfdeel die we zullen genieten wanneer ons lichaam geworden is zoals Jezus’ verrezen lichaam (Med.#8; Med.#94).

Ten derde realiseert Petrus zich dat deze heerlijkheid zich slechts dan ten volle zal ontwikkelen (‘toenemen’) in ons wanneer wij meewerken met het werk van de Geest. Wij moeten ‘alle ijver aanwenden’ om specifieke karakterkwaliteiten toe te voegen aan ons geloof,- zoals deugd, zelfbeheersing, vroomheid, en zichzelf gevende liefde; als ook broederlijke genegenheid tegenover onze medegelovigen. En we moeten volharding ontwikkelen, wanneer mensen ons, of ons getuigenis aangaande Jezus, gewoonweg niet begrijpen, en ook in tijden van lijden. Wij moeten ons Petrus’ eerste openbaring blijven herinneren,- dat iedereen een openbaring van de Vader nodig heeft om te herkennen wie Jezus werkelijk is. Het verhaal van Petrus herinnert ons er ook aan waarom de Vader hem, en de twee andere discipelen, een tweede openbaring gaf: om hen te helpen omgaan met Jezus’ op handen zijnde lijden en dood, en ook om hen te helpen het lijden en de dagelijkse zelfverloochening te verdragen die ook zij zouden ontmoeten in hun eigen leven, omwille van Jezus.

Om de sleutels van het koninkrijk effectief te kunnen hanteren zoals Petrus deed, hebben wij de volle openbaring van de Vader nodig die Jezus kwam brengen. Slechts wanneer wij wandelen in relatie met hem en met Jezus, in de kracht van de Geest, zullen wij groeien: in vruchtbaar zijn, zoals Jezus was, in het ‘binden en losmaken’ van dingen[iii] op aarde, te midden van alle druk, verleiding en lijden van leven in deze wereld. En alleen door deze bovenstaande kwaliteiten te blijven uitoefenen kunnen we er van verzekerd zijn dat wij het tot een goed einde brengen en ‘nooit struikelen’.

Vader, geef mij de Geest van wijsheid en openbaring om u beter te kennen. Open de ogen van mijn hart om de rijkdom te kennen van uw heerlijke erfdeel in de heiligen. (Ef. 1:17-18)

Vader, versterk mij met kracht door uw Geest opdat Christus in mij woning zal hebben, zodat ik mag delen in uw goddelijke natuur door geloof,- toenemend in deugd, kennis, zelfbeheersing, standvastigheid, vroomheid, broederlijke genegenheid en liefde… ter wille van een effectief en vruchtbaar getuigen met u. (Ef. 3:14,16; 2 Pet. 1:4-8)

[i] Het Schriftgedeelte is afkomstig uit J.K. Mellis, The Good News of the Messiah by the Four Witnesses, met uitzondering van de laatste tekst uit Petrus’ tweede brief (die ook een eigen vertaling is van de auteur, gebaseerd op de KJV en de Griekse tekst).

[ii] Het Griekse woord angelos refereert zowel aan menselijke boodschappers van God en Jezus (Luc. 9:52; 7:24,27; Marc. 1:2; Matt. 11:10), als aan hemelse.

[iii] De uitoefening als gemeente van deze autoriteit om te ‘binden en los te maken’ is besproken in relatie tot een andere tekst (Matt. 18:18, Med.#19).