Veel mensen die de verslagen over Jezus’ opstanding lezen, zien vijf dingen over het hoofd. Allereerst dat alleen de vrouwen de engelen zien en Jezus ontmoeten, hoewel ook twee mannen (Petrus en Johannes) het graf bezoeken. En dat zo alleen de vrouwen in staat worden gesteld om een eerste ooggetuigenverslag te geven van Jezus’ opstanding en Gods boodschap door te geven aan de andere discipelen. Ten tweede dat de boodschap die Jezus zelf doorgeeft, bestemd is voor al zijn ‘broers en zussen’, en inhoudt dat God zowel hun Vader als zijn Vader is. Ten derde dat in het verslag van Lucas de eerste verschijning van Jezus aan ‘de Elf’ (allemaal mannen) plaatsvindt meteen nadat een tweede mannelijke getuige van de opstanding, Petrus, genoemd wordt. Ten vierde dat zowel Marcus als Lucas optekenen dat deze voornamelijk uit mannen bestaande groep discipelen noch het getuigenis van de vrouwen geloven noch dat van de twee die terugkeren van Emmaüs,- ondanks dat één van hen, Kleopas, een man is. En ten vijfde dat Marcus verhaalt hoe Jezus hen verwijt dat zij deze getuigen ‘hardnekkig weigerden te geloven’ (Marc. 16:14 NIV).

De meest aannemelijke uitleg voor hun ‘verharding van hart’ is dat deze Joodse mannen door de cultuur waarin ze waren opgegroeid niet beter wisten dan dat het getuigenis van tenminste ‘twee mannen’ vereist was om een zaak ‘vast te stellen’ (Joh. 8:17; Matt. 18:16), en dat de niet bij name genoemde reisgenoot van Kleopas op weg naar Emmaüs ofwel zijn vrouw of zijn zuster was. Ook vandaag de dag nog zijn in de meeste culturen veel mannen geneigd om ongewone getuigenissen van vrouwen af te doen als ‘wilde verhalen’. Jezus (en de engelen) lijken bewust deze mannengeoriënteerde maatschappelijke gebruiken uit te dagen: door te wachten met zich aan de Elf te vertonen tot zij eindelijk een tweede mannelijke getuige hebben, en door hen te berispen voor hun falen het getuigenis van de vrouwen te geloven. En daarin wordt ook het Schriftwoord vervuld: “Dit gaf de Heer hun te zeggen,- en groot was de heirschaar der vrouwen die de goede tijding brachten” (Ps. 68:11 NB).[ii]

Eerder had Jezus onderwezen dat de traditionele hiërarchische orde tussen de geslachten,- van mannen die ‘huwen’ en vrouwen die ‘ten huwelijk gegeven worden’, op een dag afgedaan zou hebben voor hen die ‘zonen van de opstanding’ zijn (Luc. 20:34-36). Maar zijn woorden tot Maria de Magdaleense doen veronderstellen dat hij niet alleen sprak over de toekomende eeuw. Want volgend op zijn opstanding maakt hij duidelijk dat hij een nieuwe plaats inneemt langzij al zijn ‘broers en zussen’[i] in relatie tot God als ‘mijn Vader en jullie Vader’, als ‘mijn God en jullie God’ (Med.#44). Nu zal hij meer zijn dan slechts onze ‘Meester’, aangezien ook wij door de Geest in staat zullen zijn om net als hij te wandelen in een rechtstreekse relatie met God als onze Vader (Med.#24)! Want alle gedoopte gelovigen – ongeacht hun geslacht, etniciteit of maatschappelijke positie – worden ‘erfgenamen van God en mede-erfgenamen met Christus’ nadat zij de ‘Geest van aanstelling als zonen’ ontvangen hebben (Med.#4; Med.#5). En door deze profetische woorden aan Maria de Magdaleense te geven, anticipeert Jezus er op dat het profeteren van vrouwen langszij mannen, na Pinksteren (Med.#49), de norm zal worden en niet de uitzondering.[iii]

Toegegeven, wij leven nog steeds in ‘deze eeuw’ en de Geest vertegenwoordigt slechts ‘de waarborg voor ons erfdeel’ (Med.#8). Dus moeten we, ondanks dat we als het ware nu al ‘met één voet’ in deze toekomende eeuw staan, nog steeds de maatschappelijke gebruiken in ons huisgezin en onze maatschappelijke bijeenkomsten respecteren. En daarom zegt Paulus dat een Christenvrouw nog steeds haar echtgenoot moet respecteren als hoofd van het gezin, en dat een vrouw als ze profeteert in de kerk – in ieder geval in sommige culturen – een hoofdbedekking moet dragen. Desalniettemin moeten Christenmannen in de kerk verwachten dat God zijn Woord zowel door vrouwen als door mannen verkondigt (1 Kor. 11:5, 14:3)[iv]; en zij moeten vrouwen behandelen als ‘mede-erfgenamen’ in het gezin van de Vader (Med.#46).

Als jij een vrouw bent dan spreekt Jezus jou aan als jouw Oudste Broer, net zoals hij tot Maria sprak: “Mijn Vader is jouw Vader! Als jij gedoopt bent in mijn dood en opstanding dan sta jij langszij mij, en ‘mijn broers’,- als een volwassen dochter! Jouw Vader kent jou bij name. Hij erkent jouw emoties. Net zo min als ik Maria kleineerde vanwege haar tranen, zal jouw Vader jou vertellen dat je moet kalmeren en dat je je rationeler moet gedragen. Door mij heen heeft hij jou bekrachtigd om zijn woorden te spreken,- ook tot mannen. Wordt dus niet ontmoedigd als sommige van je broers je niet serieus nemen. Bidt daarentegen dat ook zij meer openbaring zullen ontvangen over de Vader en over de kracht van mijn opstanding” (Med.#1).

God van onze Heer Jezus Christus, Vader der heerlijkheid, verlicht de ogen van mijn verstand, opdat ik de allesovertreffende grootheid van uw macht aan ons mag kennen, overeenkomstig de werking van uw sterke macht die u werkte in de Messias toen u hem opwekte uit de doden en deed zetelen aan uw rechterhand onder de hemelse wezens, hoog boven alle overheid en gezag,- niet alleen in deze eeuw maar ook in de toekomstige. Alles heeft u onder zijn voeten gelegd, en u hebt hem tot hoofd over alle dingen gemaakt voor de kerk, die zijn lichaam is,- de volheid van hem die in alle dingen alles vervult... En in Christus Jezus heeft u ook ons mee-opgewekt en mee doen zetelen onder de hemelse wezens. (Ef. 1:17-23; 2:6)

[i] Het Griekse woord adelphous, hier meervoud, kan verwijzen naar een groep van gemengd geslacht, dus van broers en zussen, i.p.v. naar enkel broers zoals we in de meeste vertalingen lezen.

[ii] De meeste vertalers laten de vrouwelijke geslachtsaanduiding van de getuigen in de Hebreeuwse tekst van Psalm 68:11 onvertaald, hoewel sommigen het geslacht in een voetnoot duiden.

[iii] Voor de komst van Jezus waren er al wel vrouwen die profeteerden (Ex. 15:20; Richt. 4:4; 2 Kon. 22:14; Neh. 6:14; Jes. 8:3), maar zij vormden de uitzondering op de regel.

[iv] In hun boek: Waarom Geen Vrouwen? Een Bijbelse Studie over Vrouwen in Zending, Kerkelijk Werk en Leidende Posities (Gideon, 2004), houden Loren Cunningham & David J. Hamilton een dwingend Bijbels betoog voor erkenning van deze nieuwe opstandingsrealiteit binnen de kerk.